Laurens Collée beklom op 20 oktober Mount Taranaki. Dat liep niet helemaal zoals gehoopt. Hij vertelt zijn indrukwekkende verhaal op een hele creatieve manier. Namelijk via 14 tweets met foto’s, wat leest als een soort spannend jongensboek.
Nieuw-Zeeland, 20 okt. Mist vormt zich als een ring om een vinger om de hogere helling van Mount Taranaki. Ik ben op weg naar Fanthams Peak. pic.twitter.com/zx7WZXvQDi
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
De eerste twee uur klimmen is ononderbroken traplopen. De berg verstopt zich vanaf ongeveer 1000 meter hoogte. Ik loop boven de boomgrens. pic.twitter.com/aYiXas5phS
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
Als ik ook de struiken achter me laat, gaat de trap nog een stuk verder omhoog. Ik loop langzaam, de lucht is ijl, de trap smal en stijl. pic.twitter.com/XLVC9vaZJK
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
Het laatste uur van de klim bestaat uit losliggende stenen en grond op een 45 graden helling. Ik glijd veel terug en moet handen gebruiken. pic.twitter.com/lvJfEPbBrQ
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
Bijna bovenaan klaart de lucht op, ik word beloond met een onwerkelijk uitzicht boven de wolken. Fanthams Peak, 1966 meter hoog, ik ben er. pic.twitter.com/njQuZAzmiA
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
Het is nog redelijk warm in de hut van de zon overdag. Er zijn geen voorzieningen, alleen een tafel en een stapelbed. Ik heb kaarsen bij me. pic.twitter.com/7b17RgtkQY
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
Zoals gecheckt brengt de volgende ochtend een strakblauwe hemel. Uitzicht: de bijna symmetrische summit van Mount Taranaki, 2518 meter hoog. pic.twitter.com/4hdgWOU0XZ
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
Dat verandert razendsnel wanneer ik naar beneden begin te lopen. Al snel zie ik maar een paar meter voor me. Het stormt en hagelt gemeen. pic.twitter.com/LgKMbQAHjI
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
Na 20 minuten lopen ben ik verdwaald. De berg is stijl en spekglad. Lichte paniek, ik besluit voetstappen volgend de hut terug te zoeken.
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
Ik laat per telefoon weten dat ik niet wegkom, moet binnen blijven en wachten. De rest van de dag breng ik zittend in mijn slaapzak door. pic.twitter.com/PD5dqynDhB
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
Het stormt en sneeuwt onafgebroken de hele dag en nacht. Ik snij een tak aan snippers voor een vuurtje, om bezig te zijn en for good morale. pic.twitter.com/jzxEMQvHVQ
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
Als het de volgende dag begint op te klaren is alles ingepakt in een genadeloze laag ijs. De berg, de hut, het toilet op steenworp afstand.. pic.twitter.com/N6eM3Htmq3
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
Het kost de heli twee pogingen boven te komen. De eerste is het te bewolkt, ik moet tot de middag wachten en bellen bij 100 meter zicht. pic.twitter.com/8g5zx9Hcag
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
De agent met wie ik steeds en als enige contact heb instrueert me zodra ik de helikopter zie alles in te pakken en te wachten bij de deur. pic.twitter.com/7rpl52fJYX
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
Door het raam zie ik de Airforce landen. Twee S&R-klimmers komen naar de hut. Tussen hen in loop ik, ijsbijl in de hand, richting mijn taxi. pic.twitter.com/vty32sFcsv
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
Einde.
— Laurens Collée 🇳🇿 (@laurenscollee) 13 november 2016
En de reacties liegen er natuurlijk niet om:
@laurenscollee Dat is nog eens een verhaal waarmee je kunt aankomen op de verjaardag van ome Jan. 😉
— Loes (@Loesol) 13 november 2016
@laurenscollee Deze foto's. Geweldig. (Het verhaal natuurlijk ook).
— Marije Ploeg (@MarijePloeg) 13 november 2016