Ooit was een boomerang een gebogen stuk werphout dat met een flinke snelheid terug kon komen. Gebruikt door de Aboriginals in Australië. Nu is het een feature op Instagram die creatief kan worden gebruikt, maar verzuipt in clichés van klinkende glazen, uitgestoken tongen en niet te zuinig veel randomheid. Gebruikt door millennials die iedereen helemaal de moeder Boomerangen op Instagram.
Het zou een artikel van De Speld kunnen zijn: ‘Proostmoment ongeldig verklaard nadat meiden Boomerang vergeten te maken’. Want je gaat je bijna afvragen of een proost nog wel telt als er geen Boomerang van is geplaatst op Instagram. Al is het eigenlijk voor elke story situatie een terugkerend verschijnsel.
(bron)
Laat ik vooropstellen dat iedereen helemaal zelf mag weten hoe ze hun social media gebruiken. Maar je neigt soms bijna te denken: doe ff origineel en verschoon je baby’s luier met een Boomerang. Alsof je de volle warme poepluier weer terug tegen die Zwitsal-bips aanduwt. Een drol draaiende hond in het park zou ik ook hilarisch vinden, maar zo wordt het wel wederom een vunzig voorbeeld. Een haring happen, plus een Boomerang, zodat je ‘m in volle glorie met ui en al uit je strot tovert. Zou al leuker zijn om naar te kijken.
De Boomerang-spam is vooral een bron van fascinatie. Want je krijgt het echt met een overdosis geserveerd in stories op Instagram. Geloof in ieder geval niet dat de cliché voorbeelden een ervaring of situatie zelf ooit leuker hebben gemaakt. De spontaniteit gaat er ook wel een beetje vanaf. Toch lijkt spontaniteit soms inferieur aan drie pogingen om een paar witte wijnglazen Instagrammable tegen elkaar aan te duwen. Ik stel me dan voor dat het ongeveer zo gaat:
Het grappige is dat de Boomerang niet alleen uitblinkt in een paar prominente cliches zoals de klinkende en heffende glazen. Nee nee, daarnaast zetten we de video-loop eigenlijk ook in voor ongeveer iédere godganse gelegenheid. Alsof de term ‘picture or it didn’t happen‘ is veranderd in ‘Boomerang or it didn’t happen!‘. Waarom? Die clichés zijn tenminste nog ontstaan vanwege het visuele effectje. Er zit iets van een gedachte achter. Dat je in de trein zit, een menigte filmt of aardappelen staat af te gieten wil niet zeggen dat een Boomerang daar enige rol van betekenis in moet spelen. Dat is net zo logisch als dat ik mijn onderwatercamera tevoorschijn haal om er foto’s mee te schieten van het uitzicht vanaf m’n balkon.
Ergens is het ook gewoon een grappige constatering. Alsof onderzoekers in het laboratorium van Instagram wat aapjes een speeltje hebben gegeven, om te kijken hoe erop wordt gereageerd. Ik zie de vergadering al voor me. De digitale pioniers van social mediatijdperk op het hoofdkantoor van Instagram, vlak voor de lancering van de Boomerang. “Wat zullen mensen hier een plezier aan gaan beleven! De creativiteit kietelen! De opties zijn ein-de-loos!!”. Dan, een paar jaar later bestaat 95 procent uit tenenkrommende toasts, uitgestoken tongen en random stuiptrekkingen.
*column gaat hieronder verder*
(bron)
Zulke afgezaagde clichés zullen waarschijnlijk altijd inherent blijven aan social media, en de Boomerang heeft een plek in de gevestigde orde. Heb me laatst zelf overigens ook schuldig gemaakt aan het poseren met een baby op Instagram, dus de originaliteitsprijs gaat ook wel eens aan mij voorbij. Niet geboomerangd tho. Ben niet van de baby-Boomerang generatie. Het moge in ieder geval duidelijk zijn dat de digitale evolutie van de mens er toe heeft geleid dat we offline soms knullige, ongemakkelijke en lachwekkende handelingen verrichten voor ons online vertoon.
En daar mogen we best een beetje de draak mee steken.
Proost.
Meer van onze hoofdredacteur Jasper meekrijgen op social media? Volg hem op Twitter en Instagram.
