In de categorie ‘IJzersterke Twitterdraadjes’ heeft Emine zichzelf weer overtroffen. Eerder deelden we al haar draadjes over relschoppers, de toeslagenaffaire en vooroordelen. Deze keer is het een oude herinnering die Emine met haar volgers deelt, maar uiteraard niet zonder doel: met de throwback houdt ze ‘gulle gevers’ een spiegel voor.
1. De herinnering begint op de verjaardag van haar buurmeisje.
1/ Ik had ooit een Buurmeisje dat nieuwe rolschaatsen kreeg voor haar verjaardag. Op de dag van haar verjaardagsfeestje werd ik door haar moeder naar binnen geroepen. Buurmeisje had namelijk nieuwe rolschaatsen gekregen en ik mocht de oude krijgen.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
2. En met, jawel, een gulle gift.
2/ Waarschijnlijk vond ze het zielig dat haar dochter altijd aan het rolschaatsen was en ik er naast moest lopen. Ik moest temidden van allemaal grootouders, ooms en tantes de rolschaatsen passen (ze waren veel te groot) en Buurvrouw ging heel blij foto’s maken van dat moment.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
3. Emine beschrijft hoe ze zich op dat moment voelde.
3/ Ik voelde me heel ongemakkelijk en verlegen en tegelijkertijd voelde ik me ook schuldig over mijn ongemak, want hier was een mevrouw die mij iets had gegeven
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
4/ wat ik stiekem al heel lang wilde en ik zou daar blij en dankbaar voor moeten zijn in plaats van zo snel mogelijk weg te willen gaan. (Wellicht dat mijn intense haat aan kringverjaardagen ook die dag is ontstaan overigens:)
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
4. Ze neemt de rolschaatsen mee naar huis, maar beleeft er amper plezier aan.
5/ Ik heb de rolschaatsen een paar keer buiten voor onze flat gedragen, terwijl Buurvrouw vaak vanaf de galerij riep dat ik er voorzichtig mee moest zijn “want het waren best dure dingen hoor”.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
5. Maar daar zijn ze eigenlijk ook helemaal niet voor bedoeld, weet haar vader.
6/ Totdat mijn vader het mij verbood ze nog te dragen en me zelfs opdroeg ze weg te gooien.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
6. Tot onbegrip van Emine.
7/ Ik had nooit echt begrepen waarom het opeens niet meer mocht van hem en dacht dat het een eerste generatie-dingetje was, waarbij sommige dingen niet mochten omdat het voor ouders van die generatie gewoon onbekend terrein was.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
7. Pas jaren later valt het kwartje bij Emine. De rolschaatsen waren wel voor plezier, maar niet voor háár plezier.
8/ Jaren later vertelde hij dat hij Buurvrouw tegen andere moeders had horen zeggen dat zij die rolschaatsen had gegeven en dat ze nog wel steeds op mij moest letten, want ik was als kind van gastarbeiders natuurlijk niet gewend om kostbare dingen te hebben.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
9/ “Dat was geen cadeau voor jou, dat was een cadeautje voor zichzelf”, zei hij.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
8. Het inzicht van haar vader zit al die jaren later nog steeds in haar hoofd.
10/ Ze verhuisden later naar Friesland en ik heb me wel eens afgevraagd of ze die foto’s nog wel eens uit een album heeft gehaald en heeft getoond aan mensen: “Kijk, dit is wat ik vroeger deed voor die gastarbeiderkindjes”.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
11/ Of er dus voor mij onbekende mensen naar die foto’s hebben zitten kijken en of de vreemde mix van ongemak, dankbaarheid en verwarring zichtbaar was in mijn blik.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
9. En begrijp haar niet verkeerd: ze weet heus wel dat het goed bedoeld is.
12/ De school van mijn zoontje doneert gebruikte Chromebooks die vervangen moeten worden aan gezinnen die het zich financieel zelf niet kunnen veroorloven, wat natuurlijk een heel mooi initiatief is.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
10. Maar het is de bewijsdrang van de gever die Emine een bitterzoete nasmaak geeft.
13/ In de nieuwsbrief plaatsen ze er echter een foto bij waarbij de directeur een van de apparaten overhandigt aan een leerling, die veel te herkenbaar op de foto staat.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
11. En dan is daar haar ijzersterke punt, waar ze naar toe werkte.
14/ De bedoelingen zijn ongetwijfeld goed, maar ik blijf het treurig en frustrerend vinden dat arme mensen vaak geen recht op privacy of waardigheid mogen hebben, omdat anderen een feel-good-moment willen verzilveren en die,
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
15/ als je het hen zou vragen, nooit zouden vertellen wat hun eigen inkomen of vermogen is, “want dat is veel te privé”.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
12. Want als je afhankelijk bent van anderen, is dankbaarheid het enige wat er van je verwacht wordt – ook al is jouw vreugde vaak niet het doel van de gever.
16/ Het recht op privacy houdt blijkbaar op als je afhankelijk bent/wordt van anderen en het wordt een ruilmiddel ten behoeve van het zich goed en verheven kunnen voelen van de gever(s).
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
17/ *Dit gebeurt overigens ook vaak bij mensen met een beperking die bijv. op de foto moeten omdat een instantie hulpmiddelen doneert.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
13. En daar deelt een volger zelfs het ‘bewijs’ van.
18/ Dit dus: https://t.co/MzCwvEjEJI
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
14. Twitteraars Tess en Tanja vatten het nog even goed samen.
Wat een goed draadje Emine! Wat ik merk is dat er soms dingen worden gedoneerd waar de ontvanger dan blij mee moet zijn, want het is immers gratis en jij ben werkloos, ziek of beperkt. Het gedoneerde is dan niet toegespitst op de behoefte van de ontvanger, maar de gever.
— Tess Danyeal (@TDanyeal) January 29, 2021
Wat vervelend dat je je er ongemakkelijk bij voelde destijds en je pap had inderdaad gelijk. Mensen voelen vaak de noodzaak om zichzelf te verheerlijken onder de vlag van een goede daad.
— Tanja (@17Tanja03) January 29, 2021
15. Heel menselijk, concludeert Emine, maar hoog tijd om ons er bewust van te worden.
Ik denk dat mensen het ook niet altijd door hebben van zichzelf, het is ook wel een hele menselijke valkuil, maar toch belangrijk om ons daar bewust van te worden.
— Emine Uğur (@overlistener) January 29, 2021
Wat weet jij van de shady praktijken aan de ‘achterkant’ van social media? Waarom telt iemand 80.000 dollar neer voor een gebruikersnaam op Instagram? We spraken met een (anonieme) handelaar in usernames en het werd een erg intrigerende aflevering van The Best Social Podcast. Luister hem via Spotify! Of via YouTube! Spuit hem in je aderen!
