Journalist en schrijver Maurits de Bruijn analyseert in deze eerste longread een week lang zijn Facebook-bubbel. (p.s. yasssss ons eerste Blende-artikel, omdat we het waard zijn)
Was Facebook in haar begindagen nog een potpourri van grappen, grollen en persoonlijke ontboezemingen, sinds de Arabische Lente is duidelijk dat het netwerk ook een politieke rol kan vervullen. Facebook is in staat gebleken haar gebruikers te emanciperen. Dat is natuurlijk prachtig. Maar de posts over verkiezingen, Greenpeace, wetsvoorstellen, veganisme, feminisme en andere -ismen brengen een gevaar met zich mee. Ze plaatsen een stolp over je social media persona waarin alleen nog maar meningen, video’s en GIFjes rondzingen die stroken met jouw mening. En zo scrollen we door een eindeloze reeks meningen die met de onze stroken en doen we nieuwe inzichten op die helemaal niet zo nieuw zijn, maar ideeën van mensen die we toch al tegenkomen op Nieuwjaarsborrels en verjaardagen. Die stolp wordt ook wel ‘de bubbel’ genoemd.
En er zijn de afgelopen tijd genoeg stukken geschreven door mensen die die bubbel van zich af probeerden te schudden, maar ik besloot een week lang tot in de krochten van mijn eigen zeepbel door te dringen en alle rolbevestigende posts nauwlettend in de gaten te houden.
Dus stelde ik Facebook de vraag der vragen: wie ben ik?
