Zoals met heel veel dingen, zijn er ook ontzettend veel vooroordelen en misverstanden rondom zelfbeschadiging. In de hoop het taboe te doorbreken en het gesprek hierover te openen begon Twitteraar Emma een eerlijk draadje over haar eigen ervaringen.
1. Emma deed dit naar aanleiding van de dag van de zelfverwonding, 1 maart.
Schijnbaar is het vandaag self-harm awareness day en ja, dat is wel een onderwerp waar ik een heleboel over weet. Dus ga ik er even over praten.
TW/CW automutilatie https://t.co/CKdw8m0AWv
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
2. Ze begint haar verhaal rond het meest zichtbare gedeelte.
Nou ja, het is niet bepaald een geheim dát ik littekens heb van zelfbeschadiging. Ik verberg ze niet echt, schaam me er niet bepaald meer voor. Ik vind het wel heel vervelend dat ze er zijn en zou er vaak graag vanaf willen. Helaas kan dat niet, dus ik moet er mee leren leven.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
3. Hoe ze op het idee kwam weet ze niet meer, maar wel wanneer het begon.
Ik was 13 toen ik begon met mezelf te beschadigen.
Hoe ik er ooit bij kwam? Eerlijk gezegd geen flauw idee. Ik kan me niet echt herinneren hoe ik op het idee kwam. Wat ik me wel kan herinneren is de eerste keer dát ik het deed.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
4. En hoe ze zich daar toen bij voelde.
Ik herinner me de high die ik in eerste instantie had, gevolgd door een overrompelend gevoel van schaamte. Ik herinner me hoe panisch ik de wonden verborgen hield, hoe ik de littekens later verborg onder lange mouwen en smoesjes verzon.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
5. Ze wist destijds nog niet dat ze zeker niet de enige was.
Ik wist eigenlijk gelijk dat ik iets deed wat niet oké was. Wat andere mensen raar en eng zouden vinden. Waar andere mensen dingen van zouden denken. Ik wist weinig van automutilatie, dacht dat ik alleen was. Maar ik wist wel dat het iets slechts was.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
6. Ook nu, 12 jaar later, heeft ze het er nog dikwijls moeilijk mee.
Inmiddels ben ik 25. Nog steeds loop ik rond met littekens. Ik haat ze, uit de grond van mijn hart. Soms triggeren ze me verschrikkelijk. Soms geven ze me rust. Dat is zo afhankelijk van de status van mijn hoofd.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
7. Het blijft een gevecht.
Zelfs nu, 12 jaar nadat ik ermee begon, is de drang om mezelf te snijden groter dan mijn discipline om het niet te doen. De laatste keer dat ik mezelf sneed was 19 januari. De tranen springen in mijn ogen als ik er aan denk.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
8. Emma kan goed begrijpen dat mensen er niets van snappen.
Mensen vragen zich vaak af waarom je zoiets doet. Dat kan ik me voorstellen. Als je jezelf nog nooit beschadigd hebt, is het onvoorstelbaar. Je kan je niet indenken waarom iemand zoiets heftigs zou doen.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
9. Ze waarschuwt voor het gevolg van het wegzetten als ‘aandachttrekkerij’.
Vaak denken mensen dat het aandacht vragen is. Dat vind ik lastig. Er hangt een negatieve connotatie aan ‘aandacht vragen’. Alsof je gewoon op zoek bent naar wat aandacht, omdat je je verveelt ofzo. Juist daardoor wordt automutilatie verder in het taboe gedrukt.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
10. Om dat vooroordeel te doorbreken vertelt ze wat haar ertoe brengt.
Voor mij zijn er verschillende redenen om mezelf te snijden. Daar wil ik aandacht aan besteden, juist om te laten zien dat het niet zo rechtlijnig is.
Uiteindelijk is controle de grootste reden, maar ook dat ligt genuanceerder.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
11. Ze werd gepest en wilde de controle terugnemen.
Ik werd tijdens mijn jeugd behoorlijk gepest. Ik voelde me machteloos over de situatie. Automutilatie gaf mij het gevoel van controle, waar ik zo naar op zoek was.
Op school bepaalden de pesters wanneer ik pijn moest lijden. Als ik mezelf snijd, bepaal ik dat.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
Ik kan bepalen hoeveel pijn ik heb, hoe lang, waar, wanneer én wie er vanaf mocht weten. Op dat moment ben ik de baas, niemand anders.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
12. Maar controle is niet de enige reden.
Daarnaast was snijden voor mij een manier van mezelf straffen. Als ik mezelf teleur had gesteld, bijvoorbeeld door teveel te eten, dan straf ik mezelf door me te snijden.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
Ik vind dan dat ik het verdien om pijn te hebben. Ik ben dan zo boos op mezelf, vaak om een reden die ik mezelf heb aangepraat, dat ik mezelf haast moet straffen. Het is bijna compulsief. Ik heb paniekaanvallen gehad om de mentale strijd over wel/niet straffen.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
13. En hoe gek het voor sommigen ook mag klinken, het kan dus ook verslavend werken.
De laatste reden, die ik zelf het meest pervers vind, is dat automutilatie verslavend werkt. Door de pijn krijg je een endorfinerush, waardoor je jezelf even heel goed voelt. Klein beetje vergelijkbaar met drugs, heb ik me laten vertellen.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
14. Vaak kan Emma die drang wegrelativeren.
Anyway, het is dus ook gewoon een soort verslaving. Soms is de enige reden dat ik mezelf snijd omdat ik er zin in heb. Omdat ik weet dat ik me er eventjes beter van voel en ik dat nodig heb.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
15. Maar niet altijd.
Meestal kan ik die drang weg relativeren. Ik weet immers dat ik me naderhand veel langer heel kut voel dan dat het goede gevoel duurt. Soms lukt het niet, dan overwint de drang en verval ik in oude gewoontes. Zo ook 19 januari.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
16. Ze is bang dat het nooit helemaal weg zal gaan.
Na een terugval voel ik me weer een meisje van 13. Ik voel de schaamte en het verdriet. De zelfhaat. Gelukkig kan ik er tegenwoordig beter over praten, maar ik ben bang dat de drang om mezelf te beschadigen altijd zal blijven.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
17. Maar ze houdt hoop.
Dat vind ik eng en daar word ik verdrietig van. Het voelt alsof ik nooit helemaal beter kan worden. Toch hoop ik ook dat ik het fout heb. Dat het beter wordt.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
18. En probeert met dit draadje aandacht te vragen voor het probleem.
Ik hoop dat andere mensen uiteindelijk inzien dat ‘aandacht’ vrijwel nooit de reden is tot zelfbeschadiging. Zelfbeschadiging is complex en verschrikkelijk. Het is een stille schreeuw om hulp.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
19. En het onderwerp uit de taboesfeer te halen.
Het is belangrijk om iemand die automutileert serieus te nemen en de hulp te geven die diegene nodig heeft. Daarbij is het nodig om open en zonder oordelen te kunnen praten over zelfbeschadiging. Pas dan kunnen we het uit de taboesfeer halen.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
20. Mocht je je afvragen of je ooit ‘zomaar’ naar iemands littekens kan vragen: liever niet.
En ik wil jullie nog meegeven dat het best wel respectloos en ongewenst is om zomaar, uit het niets, te reageren op littekens van mensen. Zelfs als je intentie goed is, is het vervelend om er steeds mee geconfronteerd te worden. Zeker als je geen (goede) bekende bent.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
21. Tenzij de persoon daar zélf ruimte toe geeft.
Als ik de deur open zet (zoals bijvoorbeeld door een draadje of door een specifieke post te maken over AM of mijn littekens), dan heb ik er geen moeite mee. Ik ben dan degene die de regie heeft.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
22. Het gaat allemaal om context en respect voor andermans ruimte.
Als er totaal geen aanleiding is in de context (bijvoorbeeld als je een foto ziet van mijn littekens in een andere context dan een post OVER mijn littekens) dan is het niet oké. Doe dat dus niet.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
23. Emma liet ons weten dat ze al meerdere berichten heeft ontvangen.
Nu een hoop liefde voor degenen die dat nodig hebben. Mijn DM is open voor mensen die behoefte hebben aan een gesprek over psychische problemen.
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 1, 2020
24. Ook onder het draadje wordt gereageerd én stelt men vragen.
Respect dat je dit wil delen. ❤❤❤
— afDaanistan (@Daan_kr) March 1, 2020
Wat een duidelijk verhaal. Knap van je dat je probeert inzicht en begrip te kweken door je verhaal te delen. Hopelijk hebben anderen er iets aan en voelen ze zich minder alleen. ❤️
Had iemand iets kunnen doen voor jou als 13 jarige zodat je het niet had hoeven doen?
— Marjo Bryan-Davids (@marjobryan) March 1, 2020
Oeh dat vind ik een mooie vraag. Ik hoorde van mijn zoon, ook 13, dat er een meisje in de klas dat doet en ik zou graag willen weten wat zij nodig zou kunnen hebben van haar omgeving. Mocht iemand daar iets over willen zeggen, graag. Mag ook in DM.
— Baudet is een nazi&dat mag niet ongezegd blijven (@Youknowmynamei2) March 2, 2020
25. Emma moest er even over nadenken, maar daar heeft ze wel een antwoord op.
hoi allebei, ik had even wat tijd nodig om hier over na te denken want ik vind het een lastige maar goede vraag. Ik denk dat het voor iedereen anders is, maar wat mij had kunnen helpen, denk ik, is het gevoel dat ik niet alleen stond. Zowel van leeftijdsgenoten als van de …
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 2, 2020
26. Het komt vooral neer op openheid, vertrouwen en begrip.
… volwassenen in mijn leven (ouders/docenten). Ik denk dus dat bijvoorbeeld een open houding van anderen had kunnen helpen, om hen in vertrouwen te nemen en om te kunnen praten over wat ik voelde. Gelukkig had ik zulke ouders, maar bijvoorbeeld bij docenten of …
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 2, 2020
… hulpverleners voelde ik dit niet altijd.
Wat ik je zoon zou willen aanraden is om te laten zien dat hij dat meisje ziet en dat hij er voor haar is *mocht zij dit willen*. En als ze hem in vertrouwen neemt, hier heel voorzichtig mee om te gaan. …
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 2, 2020
… En ik denk in het algemeen dat meer openheid over automutilatie, en bijvoorbeeld ook onderwijs erover op school, kan bijdragen aan de destigmatisering en het algemene begrip.
Ik hoop dat jullie hier iets aan hebben 🙂
— Emma – ✨🧞♂️ (@hetisemma) March 2, 2020
27. Overigens blijkt uit de reacties ook dat mensen blij zijn met het draadje, maar dat het voor iedereen weer net iets anders ligt.
28. En dat niet iedereen er al zo open over kan (en wil) praten als Emma.
29. En dat hoeft ook niet.
Lees ook:
Meisje ontroerd door uitleg over zelfbeschadiging aan dochter
TABOES, KWETSBAARHEID, KATTEN. Zo, hebben we de aandacht? Luister dan vooral onze dertigste aflevering van The Best Social Podcast met Lize Korpershoek! Via iTunes, Spotify of check de YouTube video hieronder.
