Steeds meer mensen laten op social media merken dat ze niet achter de corona maatregelen staan. Zo uiten ze zich bijvoorbeeld over mondkapjes waarvan ze denken dat ze niet werken, of over de maatregelen waar ze het niet mee eens zijn. Als er dan soms een verhaal voorbij komt over iemand die ontzettend ziek is geworden word je toch wel even met je neus op de feiten gedrukt. Een 48-jarige twitteraar deelde haar heftige ervaring met corona, en dat maakt veel indruk. Het maakt dan even niet uit wat je mening is, want dit wil je niet.
1. De vrouw die in maart al corona had gehad, deelde op Twitter hoe het opnieuw mis ging.
https://twitter.com/Stiefloeder1/status/1340606813092364290
2. Hoewel zij eerst negatief testte, bleek haar man toch corona te hebben.
De 20e is manlief ook geweest. ‘S avonds komt hij naar bed, schuddend van de kou. Ik hou ‘m vast tot ie slaapt, af en toe verschrikkelijk hoestend. Ik lig wakker en soms popt het ineens op, wat nou als. Stel dat. De 21e komt de uitslag. Positief. Kak. Dit kan niet.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
3. En toen bleek zij ook toch positief.
Ik maak diezelfde ochtend nog een afspraak. Aangekomen bij de teststraat leg ik het uit. Ze beloven me om het zo goed mogelijk te doen, het wordt wel pijnlijk. Ok. Doe maar. ‘S avonds komt de uitslag. Positief.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
4. Ondanks dat ze zich altijd aan de regels hielden was het voor de tweede keer raak.
We voelen ons verslagen. Verdomme. Twee keer COVID. Hoeveel pech kun je hebben? We gaan in isolatie en hopen en bidden dat we er doorheen gaan komen. Met weinig restklachten. De vorige keer was kut, we zien het wel. Maar terwijl de dagen vorderen word ik zieker en zieker.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
5. Na een paar dagen werd ze erg ziek.
De koorts wil niet meer zakken, de hoest bij de man wordt erger en ik word steeds benauwder en vermoeider. In een weekend bel ik de HAP. Ik trek het niet meer. Maar geen vervoer. Niet hun probleem wordt er letterlijk gezegd. Met groot risico brengt onze oudste me naar de HAP.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
6. En ze kreeg het erg zwaar.
Er wordt nauwelijks naar me gekeken. Knijper op de vinger, maar ik heb gelnagels. Dat geef ik aan, maar doen ze niks mee. Saturatie is wel ok, hier is een puffer. Ga maar naar huis. Op vrijdag 4 december kan ik 10 minuten uit bed, ik lig alleen nog. Eten is niet meer mogelijk.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
7. Het bleek goed mis.
De huisarts komt aan het eind van de middag en schrikt heel erg. Ze zet de knijper op mijn teen, de gelnagels vermijdend. Saturatie 85. Kak. Dit is fout. Ik ben zo uitgeput en moe, ik kan niet eens meer overstuur raken. Ik pak een tasje voor 4 dagen. In de verwachting dat.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
De ambulance komt en legt een infuus aan. Ik zie vertrokken gezichten bij iedereen en realiseer me dat dit het is. Mijn huisarts zegt het. Je zult waarschijnlijk geintubeerd moeten worden. Bereidt je voor. Ik voel het nog niet. Ik ben zo moe. Manlief mag niet mee. COVID.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
8. Ze werd met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht.
Als ik eenmaal in de ambulance lig, waarschuwen ze me. Hou je vast. Met voor mijn gevoel krankzinnige snelheden rijden we over de snelweg naar het ziekenhuis. Als we daar aankomen is mijn broer er. Ik word onderzocht en ze geven me zuurstof. Dat helpt al.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
Ze waarschuwen me. Mijn trouwring moet af. Dit doet zeer en komt binnen. Ik geef mijn trouwring aan mijn broer. Voor het bewaren. Hij belooft plechtig er goed op te passen. Mijn broer moet weg en ze gaan mij helpen. Ik krijg een ander masker. De volgende stap is beademen.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
9. En ze kreeg het steeds zwaarder.
Het voelt als falen. Mijn saturatie zakt steeds verder en ik kan niet meer. Ik zwoeg om te ademen. Ik stem toe met beademing. Wat voor keuze heb ik? Ik denk aan man en kinderen. Het doet zeer. Ik voel me schuldig. Op Sinterklaas word ik in slaap gebracht en geintubeerd.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
Ik heb vage herinneringen. Piepjes, sirenes, beelden. Ik ben in coma overgebracht met de NICU ambulance naar een academisch ziekenhuis. Gebruikelijk voor mensen met onderliggend lijden. Ik krijg remdesivir en dexomethason. Op 10 december word ik wakker gemaakt.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
10. Dagen gingen voorbij, en het ging voorzichtig iets beter.
De longontsteking die mijn longen kapot maakte is grotendeels verholpen door de medicatie. De coma is niet langer nodig. Mijn saturatie zit boven de 90. Het is nog steeds link, maar iets verbeterd. Al die tijd kan mijn man mij niet zien en spreken. Moet hij thuis afwachten.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
11. Maar ze had nog ontzettend weinig kracht.
Ik herinner me de slang die uit mijn keel ging, maar vooral de verpleger die me met 1 grote hand overend zette en me fiks op de rug klopte. Ik herinner me hoe weinig kracht ik heb in mijn handen en armen. De eerste waar ik aan denk is mijn man. Ik probeer naar hem te vragen.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
12. En het feit dat haar man niet bij haar kon zijn maakte het nog veel moeilijker.
Later hoor ik, dat hij ‘s nachts is gebeld. Dat ze de telefoon bij mijn oor heb gehouden. En dat bij het geluid van zijn stem, mijn ogen open gingen. Ik kan me niet eens voorstellen wat dit voor hel voor hem geweest moet zijn. Niet bij me mogen en zelf zo ziek zijn. De hel.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
Ik wacht. Krachteloos in dat bed. Op wat komen gaat. Niemand zegt tegen me of ik weer beter ga worden. Ze wachten af. Tot er een longarts komt. En nog eentje. De IC staat vol mensen in pakken. Mevrouw mag naar boven. Te goed voor de IC. Ik wil mijn man spreken.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
13. Toen ze eindelijk haar man kon spreken stortte ze in.
Ik vraag één van de verplegers te helpen. Mijn telefoon kan ik niet optillen en ontgrendelen. Te zwaar. Hij helpt me en ik bel mijn man. Ik moet zo hard huilen dat mijn saturatie weer dipt naar 88. Ze leggen me rustig neer en geven me iets om te slapen. Maar slapen kan ik niet.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
Elk uur wordt mijn suiker gecontroleerd. Dus van slapen komt niks. Ik ben overgebracht naar een kamer op de longafdeling. Het is klein en heet hier. Ik vraag of de verwarming lager kan. Ik word gewassen en gepoetst en kots nog steeds alles onder van de sondevoeding.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
14. Maar na een tijd kon ze eindelijk haar man weer in het echt zien.
Langzaam begin ik naar één moment uit te kijken. Het eerste bezoek van de man. Hij heeft veel contact met GGD, RIVM, HA over wanneer hij mag. Dat moment komt sneller dan verwacht. En dan is hij er. En schuift, opnieuw, de trouwring om mijn vinger. Ik jank alleen maar.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
15. Toch moest ze nog lang in het ziekenhuis blijven.
Wat volgt zijn eindeloze dagen liggen. Met elk uur een verpleger die me wast, die me aankleedt, inpakt, uitpakt, bed verschoond, naar boven trekt, helpt. Maar die vooral met me praat. Want ik kan niks, maar met mijn hoofd is niks mis.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
En als jij mijn kont wast, dan wil ik in ieder geval je naam weten. En omdat ik niet over mij wil praten, dat gebeurt de hele dag al, vraag ik naar hen. Wie ze zijn, waar ze vandaan komen. En zo kom ik, met name in de nachtelijke uren, tot gesprekken.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
16. En dat was ontzettend heftig.
Want in de nacht komen de spoken. De hallucinaties, de piepjes en bliepjes. De geluiden die er niet zijn. Op een vrijdagnacht moet ik zo hard huilen van angst dat de alarmen afgaan. Ricardo komt bij me zitten. Praten. 3 uur lang aait hij over mijn hoofd en hand en praat met me.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
17. Maar de bezoeken van haar man sleepten haar er doorheen.
De volgende dag komt op mijn verzoek het psychiatrische team met me praten. Uitleg geven over de hallucinaties, de manier waarop mijn hersens werken. Ik voel me beter. Echt beter voel ik me pas als manlief elke dag komt. Zijn bezoeken zijn wat me overeind houdt. Of rustig.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
18. Eindelijk werd ze van de longafdeling ontslagen, maar ze was er nog lang niet.
Ik word van de longafdeling ontslagen. De dexomethason wordt stopgezet en ik mag gaan aansterken op de interne geneeskunde. Zelfde etage, andere poppetjes. De eerste die ik ontmoet is Oda. En Oda helpt me naar de wc. Voor het eerst in weken sta ik op mijn voeten.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
Het voelt raar, krachteloos en ik werp voor het eerst in weken een blik op mijn benen. Ik heb altijd gedacht dat ik op mijn moeder leek, maar ik kijk naar de spichtige beentjes van mijn vader. Ik kan er niet over uit. Terwijl ik langzaam wen aan eten en drinken, verbaas ik me.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
Ik wil lopen. Dus ik vraag om een rollator. Laat mij dan maar oma zijn. De suiker moet onder controle en de spieren moeten beter. Prima. Eiwit dieet it is. Dus ik vraag extra proteine in het eten en ga zo vaak mogelijk naast mijn bed staan.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
19. Toen ze weer kon traplopen mocht ze ook eindelijk naar huis.
Ik maak een lijst met vragen voor de internist. Wat zijn de voorwaarden waarop ik naar huis mag? Belangrijkste, ik moet een trap kunnen lopen met de fysio. De fysio beoordeeld of ik er klaar voor ben. Vooruit met de geit dan. En dat lukt.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
20. Maar het zal nog wel even duren voor ze weer helemaal de oude is.
Ik ben thuis. Erger me kapot aan de thuiszorg die niet komen als ze zijn afgesproken, maar ik ben thuis. Ik ben waar ik hoor. Bij mijn man. In ons huis. Samen. We zijn er nog niet, maar we komen er wel.
— Stiefloeder (@Stiefloeder1) December 20, 2020
21. Mensen vinden het verhaal erg heftig.
https://twitter.com/Stiefloeder1/status/1340609543672360964
22. Soms schijnt voorzichtig zijn dus niet genoeg te zijn.
https://twitter.com/Stiefloeder1/status/1340662026155282432
23. Het zorgpersoneel verdient in ieder geval niets dan diep respect.
https://twitter.com/Stiefloeder1/status/1340923581799276545
24. En tot slot heeft het verhaal in ieder geval flink indruk gemaakt.
😢 Tranen als ik dit lees. Wat heftig, maar wat heb je het goed opgeschreven. Ik ken je niet, maar dit kwam voorbij in TL. Heel veel sterkte met het verdere herstel en vooral: Welkom thuis.
— Ilona Schomper (@ISchomper) December 20, 2020
Trouwens, volg je The Best Social Media al op Instagram en Facebook én LinkedIn? We kunnen het iedereen aanraden.
Dit bericht bekijken op Instagram
